Naar de race!

Na weer thuisgekomen te zijn, natuurlijk nog een verhaal over mijn belevenissen in Le Mans. Beginnende met de heenreis :grin:

Le Mans 2006

Heenweg 13/14 juni

Om 15 uur dinsdagmiddag stonden Sonja en ik klaar met onze spullen, want we zouden gaan vertrekken. De laatste rondjes door het huis waren inmiddels al gegaan, want iets laten liggen zou niet zo verstandig zijn. Jens had gebeld dat hij er om half vier zou zijn, dus kon er nog even rustig aan gedaan worden en onze spullen konden vast in de camper (VW California) gezet worden. Dat was eigenlijk nog wel een hele zooi… De halve camper zat vol :?

Jens was mooi op tijd aangekomen en dat gaf ons mooi een mogelijkheid de foto voor de krant te maken. Er hoefde nu niet moeilijk gedaan worden met zelfontspanner, want Jens kon mooi de foto maken. Dit werd gedaan aan de voorkant van het huis, bij de banners. Deze foto’s werden door Ib nog snel bewerkt en opgestuurd naar de Sønderborg Ugeavis - de krant waardoor Sonja en ik geïnterviewd waren. Hierna konden we ook gaan, maar natuurlijk heb ik wel eerst afscheid genomen van Kirsten. Het was inmiddels al bijna 17 uur…

We hadden nu een rit van 14 uur voor de boeg, bijna non-stop. Eerst bracht Jens zijn auto even bij zijn vader in Guderup; daar stond die wel zo veilig. Hierna gingen we dan echt op pad. We gingen eerst naar Kruså om daar over de grens te gaan. Denemarken was nu echt verleden tijd, want terug zien zou ik het niet meer doen :( (voor stage dan)

Na ongeveer 2 ½ uur gereden te hebben, stopten we even na Hamburg bij een wegrestaurantje. Er zat ook een Burger King, waar we in eerste instantie wel in geïnteresseerd waren. Maar er was maar één man aan het werk en die was zo langzaam, dat we maar naar het restaurantje zijn gegaan. Het was zelfbediening, dus wel erg makkelijk. De mensen waren er heel aardig, maar je kreeg de kans niet om fatsoenlijk je bord leeg te eten; Sonja was nog niet eens klaar met haar yoghurt, of haar dienblad al onder haar neus vandaan gehaald. Het leek er echt op alsof ze je kwijt wilden…

Hierna kon er met nieuwe energie weer verder gegaan worden. En dat er veel energie was, bleek wel uit het feit dat Ib rond Bremen 157 km/u op de teller gooide. Dat was echt hard! Tja, je moet Ib ook niet op een Duitse snelweg loslaten :p Gelukkig weet hij wel hoe hij veilig moet rijden… Zo rond 21 uur was er een mooie avondlucht te zien. Heel mooi oranje/rood/roze om de zon heen. Heel apart… Hoe later het werd, hoe vermoeider, hoe meliger Sonja en ik werden. We waren heel erg aan het ouwehoeren achterin de auto. En Ib en Jens maar denken natuurlijk… (ook hun goed recht)

Ik zat bij de koelbox, dus ik mocht dienen als barkeeper. Zo af en toe moest er eventjes een cola naar voren doorgegeven worden. Sonja en ik hadden ranja meegenomen, dus dat gingen wij wel drinken. Al nam ik af en toe ook een colaatje. Op gegeven moment werd er naar een kop koffie en een cheeseburger gevraagd. Als antwoord daarop zei ik dat ik wel appels in de aanbieding had (de appels die al in de auto lagen) Ib zei: ”Hey, ik heb ook wel appels”. Dat waren ook de appels die ik bedoelde. Dat was wel even grappig. Maar goed, we gingen dus die appels eten. En bij gebrek aan een prullenbak werden de klokhuizen uit het raam gegooid; dat ging best nog wel met een snelheid, want we reden op de snelweg…

Ik was in de veronderstelling dat we bij Osnabrück de Nederlandse grens over zouden gaan, maar dat feestje ging helaas niet door. We reden heel netjes het Ruhrgebied binnen en afslag Arnhem was een voorbijgaand feit. Ik begon nu toch wel wat slaperig te worden, het was ook al 22.30 uur geweest…normaal gesproken zou ik dan allang geslapen hebben. In de buurt van Venlo kwamen we de grens over. Jippie! Eventjes thuis… Ik heb toen ook eventjes geslapen, want ik werd me alles weer bewust toen we bij een Shell station gingen stoppen om 24 uur. Er moest getankt worden en dan niet alleen voor de auto! Sonja nam een bakkie thee en Jens, Ib en ik namen koffie. Lekkere DE!!! Heerlijk, ik had dat wel gemist en na die vijf maanden ging het er prima in. Mijn maag zat wat te protesteren, dus haalde ik maar wat te eten. Is die ook weer rustig :)

Na deze pitstop was het Jens beurt om te gaan rijden. Ib ging relaxed in de auto zitten, met zijn voeten lekker tegen het raam aan. We reden richting Eindhoven en daarna naar Antwerpen toe. Daar waren we zo rond 1 uur aangekomen en kregen regen met onweer op ons dak. Dat was niet zo fijn…maar gelukkig zaten we in de auto veilig. Hierna ben ik eventjes in slaap gevallen, want toen ik weer wakker werd, waren we al in Frankrijk, op 200 km van Parijs. En deze weg werd op gegeven moment een tolweg; één van de vele die Frankrijk rijk is…

Om 3.30 namen we weer even een koffiepauze, zo vlak voor Parijs. Die koffie ging er wel in. Ib nam nu het stuur weer over en ik heb wat liggen dutten. Niet echt geslapen, dat kan ik niet zo heel goed in de auto. Om half 5 zaten we vast in Parijs. Ze zijn er met een rondweg bezig, waardoor de omleiding ons door de stad voerde. Daar herkende ik op gegeven moment een paar plekken waar ik vijf jaar terug ook geweest was; zoals de McDonalds op de hoek in de buurt van het Bastilleplein. Zo zie je zo midden in de nacht toch ook nog eens wat :lol: Voor Sonja was het een heel nieuw iets: Parijs. Jammer dan dat we de IJffeltoren niet hebben kunnen zien vanaf de snelweg. Hopelijk zien we die op de terugweg…

Om half zes zijn we bij een wegrestaurant gaan stoppen om wat te gaan slapen. Ib en Sonja gingen op het bed boven liggen, Jens lag op de passagiersstoel en ik lag in de kreukels op de achterbank. Blijkbaar vonden Ib en Sonja het heel grappig dat ik naar een fatsoenlijke positie zocht, want er werd flink gelachen door Sonja. Iets wat ik op dat moment niet kon waarderen… Welgeteld heb ik twee uurtjes geslapen. Niet zo bijster goed, want er werden de nodige bossen omgekapt (lees: gesnurkt) Nadat iedereen zichzelf opgefrist had, gingen we met z’n allen ontbijten. Dat smaakte erg lekker en met een goed gevulde maag konden dan de laatste kilometers gemaakt worden. We hadden alleen wat problemen met de auto: het dak wilde niet meer naar beneden. Dus er werden de nodige dingen bekeken en mensen gebeld, maar niet echt een resultaat. Dus met een gangetje van 90 op de snelweg reden we maar verder. Toch zette Ib op gegeven moment de auto weer even aan de kant. Mooi, kon ik eventjes naar de wc. Maar ik was de Franse wc’s even vergeten… Zo een waar je boven moet hangen. Oftewel: “Net als in het bos” Uiteidelijk kwamen we om 11.30 aan bij het informatiecentrum waar de kaarten opgehaald moesten worden.


---- Het vervolg komt zo snel mogelijk ----