ADAC Wikinger Rallye (25 maart 2006)

Vandaag ben ik om 6 uur opgestaan, want om 7 uur werd er vertrokken naar Duitsland en wel het plaatsje Schleswig. Daar werd een rally gehouden, de eerste van het seizoen. Vol verwachting stapten Sonja en ik de auto in. Voor Ib was het de normaalste zaak van de wereld. We hebben een reis gemaakt van ongeveer anderhalf uur. Met behulp van het navigatiesysteem konden we gemakkelijk het hoofdkwartier vinden: hotel Hohenzollern. De mensen daar aanwezig vertelden ons dat er niets veranderd was en dat we de plaatsingen en tijden wel van internet moesten halen. Dat was gisteren al gedaan, dus hoefden we hier niet langer te blijven. We reden naar de Technische Controle bij de Mercedes Benz garage in Busdorf. Hier kregen we een persjasje en wat gegevens over de “ADAC Wikinger Rallye”. Hierna gingen we naar het start/service park. Hier waren alle auto’s bij elkaar en werden de laatste controles uitgevoerd, om te zien of er misschien onzuiverheden zijn of dat er ergens mee gesjoemeld werd (je weet het natuurlijk nooit) We zijn daar niet zo heel lang gebleven, want de start van de eerste auto om 10.01 uur zat er al vlug aan te komen. Ib heeft Sonja en mij even laten zien op welke auto’s gelet moesten worden en later in de auto vertelde hij dat aan de hand van de deelnemerslijst. De Deense deelnemers zijn het belangrijkste. Prima. Doen we.

We begonnen bij de eerste stage (een parcours) Dat was gelegen op een militair vliegveld, deze lag in de buurt van Busdorf en Dannewerk. Dat was wel erg leuk, want normaal mag je daar als burger niet opkomen. In eerste instantie mochten we niet zomaar het terrein betreden, maar door Ib’s reputatie – die hem vooruit gegaan was – konden we achter een man aanrijden die ons wel even over het parcours leidde. We konden kijken wat een mooi plekje was. Deze werd uiteindelijk gevonden: op ¼ van de stage lag een scherpe bocht, een soort haarspeld. Sonja en Ib gingen vlak bij elkaar op een veilige plek staan, net na de bocht. Ik stond aan het eind van de bocht, veilig achter een grote hooibaal. Het was echt vreselijk koud, vooral de harde wind was het ergste. Maar je bent een bikkel, dus je houdt vol.

Al vlug kwam de auto met nummer 1, dus nu was de rally dan echt begonnen… Spannend hoor! Je kunt de auto’s van verre af aan al horen aankomen. Echt super! Dat geluid klinkt heel mooi. En je staat er middenin…
Bij de eerste 6 auto’s gaat alles goed. Maar dan nummer 7: een Subaru. Deze kwam vrij hard aanrijden en ging echt heel ruim de bocht door… zo ruim dat hij niet goed uit kon komen en een bewegwijzeringbord omver reed. Dat was echt heel gaaf, een mooi actiemoment. Ik heb het moment helaas niet kunnen grijpen met de camera, zo balen...en ook Ib en Sonja hebben dat niet. Jammer… (nu heb ik zondag gehoord, dat Ib dat moment toch wel heeft :cool: )
Hierna gebeurde er niet veel spectaculairs, alleen wat auto’s die vol op de rem de bocht doorgingen. We hebben ongeveer een uur buiten staan fotograferen, toen we weer in de auto mochten. Oh, wat was ik koud. Ik voelde mijn vingertoppen en tenen niet meer. Dus ik was erg blij dat ik in de auto weer kon opwarmen. Ib heeft een omvormer van 12V DC van de accu van de auto naar 220V voor normale stroom, welke hij eventjes aansloot. De laptop werd aangezet en de foto’s van het geheugenkaartje op de laptop gezet. De kaartlezer gaf alleen wel wat problemen, maar hij was nog wel aan te krijgen. Gelukkig maar, anders hadden Sonja’s foto’s er niet opgekund.

De 2e stage sloegen we over, je kan namelijk lang niet alle stages bij langsgaan. Daarvoor is het tijdschema te strak. Ook de 3e stage was op dit vliegveld. Maar we wilden wel een andere positie hebben. Daarvoor moest er op de eindwagen gewacht worden. Toen deze er aan kwam, reden we er achteraan. Bij de start bleek dat we helemaal niet op de baan gereden mochten hebben… Er was blijkbaar ergens nog niet in orde ofzo. Dus we moesten de auto parkeren en al lopende een plekje zoeken. Sonja en Ib kwamen uiteindelijk op de beste plekjes op dat punt te staan en ik stond bij de Finish lijn. Ook wel interessant hoor.. en iets minder koud. Al vrij vlug waren we hier klaar. We liepen terug naar de auto, met achting voor evt. rallyauto’s. Want die waren natuurlijk nog wel bezig.

Het was nu tijd voor de lunch, en om naar stage 5 te gaan (stage 4 werd vanwege de lunch overgeslagen) De lunch werd gehouden bij “The Golden Seagull” oftewel de McDonalds. (sorry peopletjes…) Het was even een gezoek om stage 5 te vinden. Maar met Sonja als kaartlezer, kwam alles goed. Ik was ondertussen weer foto’s aan het importeren op de laptop, alleen deed de kaartlezer helemaal niets meer. Omdat we tijd genoeg hadden, konden we bij stage 5 wel even in de auto blijven zitten en via Ib’s adapter de foto’s van Sonja overzetten. Dus Sonja weer blij en kon ze ook wat leuke foto’s maken. Bij deze stage konden we ook een mooi plekje vinden. Eerst wel een gedoe met de beveiligingsmensen, want waar we stonden mocht niet. Maar het woordje ‘presse’ deed wonderen :)! Ik stond bovenop een heuveltje, van waar ik wel mooi van bovenaf foto’s kon maken. Ib stond op het gevaarlijkste punt en Sonja weer ergens anders aan het stuk. De meeste auto’s konden vrij gemakkelijk door de bochten komen. Eentje nam hem wel heel ruim en nam het afzettingslint mee. Eén van de laatste auto’s maakte een spin….. Dat zag er wel heel gaaf uit!
Hierna gingen we naar het service point toe. De eerste auto’s zouden daar ook al wel aangekomen zijn… Wat ook zo was. Hier was t vooral de bedoeling portretten te maken van belangrijke rijders. Sonja en ik konden hier ook mooi naar de wc. Toen we terugkwamen waren we Ib kwijt. We hebben ongeveer een kwartiertje om hem gezocht, maar niets kunnen vinden. Komt hij er weer aan, zegt hij droog: ik zat bij Suzuki koffie te drinken. Grom, dan wil je hem toch wel wat doen?

Hierna op naar stage 8, dezelfde locatie als stage 5. Inmiddels was het erg hard gaan regenen. We kozen alleen een andere plek uit. Ik stond eerst aan de rand van een weiland, maar kon vanaf die plek niet echt mooie foto’s maken. Dus ben ik ergens anders gaan staan. Daar was ik blij om ook, want op gegeven moment was er een auto die de bocht niet kon houden en het weiland inreed. In de richting van waar ik stond… Dan ben je wel blij dat je er weggegaan bent. De auto ging langs dezelfde weg de route weer op. Dat was dus wel een spektakel! Verder was er niet zoveel bijzonders, wel jammer. Alhoewel, één van de laatste auto’s die we zagen reed het weiland in waar de vorige er ook in ging en reed er ergens anders weer uit. Dus de hele omheining aan gort… Maar het was wel erg mooi om te zien! De toeschouwers waren er erg van onder de indruk… Na deze stage, gingen we naar de Finish. De winnende auto kwam naar voren, en de rijder en bijrijder kwamen eruit. Ze kregen een fles champagne, welke werd geschud en in de richting van de pers leeggespoten. De nummers 2, 3 en 4 werden ook nog aangekondigd en toen konden we ook gaan; de tijden ophalen bij het hotel.
In het hotel leverden we het persjasje in en was het wachten op de tijden. Toen deze er waren kregen we een kopie. Hierna moest Ib nog wat verhalen verzamelen, maar aangezien de rijders bijna allemaal zaten te eten ging dat niet.
Rond een uurtje of 7 konden we dan eindelijk vertrekken. Dat ging vlot en in Flensburg werd er een stop gemaakt bij, ja, alweer een McDonalds. We aten onze “maaltijd” en gingen daarna weer richting huis. Het was een lange dag geweest en ik was blij dat ik weer thuis was om 21 uur.