Romantisch ochtendje

Vanmorgen was het vroeg…… Om half zes ging de wekker, omdat Sonja en ik de zonsopkomst zouden gaan fotograferen. En ik had deze nacht een nacht van vijf uurtjes slaap gehad, dus was t zwaar om op te staan. Maar, ik heb t wel gedaan!
Om 6.36 uur vertrokken we met de Cinquecento naar het Nørreskov, om bij de kleine vuurtoren foto’s te gaan maken van de opkomende zon. Het ritje begon lastig: het vroor, dus zaten de ramen potdicht met ijs… Gelukkig heeft Sonja een stevige krabhand en al snel kon er “verantwoord” – met Sonja achter het stuur weet je dat nooit helemaal zeker :p – auto gereden worden. Het was een mooi ritje, we reden de zon tegemoet. De hemel was al lekker rood en oranje aan het kleuren, ook al zou de zon pas over een half uur opkomen.

In het bos konden we nu wel de weg gelijk vinden en al snel was de zee te zien – deze zee is trouwens de Kleine Belt. Het zag er echt prachtig uit: de blauwe zee en een oranjerode lucht, en dat terwijl de zon nog niet eens op was. Zo rond 7.15 uur kwam de zon dan toch omhoog, het moment suprème, dat waar we op gewacht hebben. Ik schoot de ene foto na de andere en bekijk later wel of het allemaal goed gelukt is en wat weg kan.

Het was echt prachtig, eerst maakt de zon een knipoog net boven de horizon en al snel is het een grote, vlammende, oranje bol. Mooi om eens op deze manier te zien. Erg romantisch. Jammer dat ik het met Sonja moest aanschouwen en niet met Michiel… Dan was het helemaal perfect geweest, ook al was het ijskoud en vroren mijn vingers er zowat af. (Met vriendjelief erbij zou ik wel opgewarmd worden :wink: )

Ja, al met al zeker de moeite waard geweest om zo vroeg uit bed te stappen!! Het leverde echt prachtige plaatjes op.
Kan best zijn dat we het nog wel eens doen – ik kan het niet alleen doen, ben van Sonja als mijn chauffeur wel afhankelijk, vind ik ook helemaal niet erg :grin: –