Rallysprint Ringkøbing

Op hemelvaartsdag ben ik meegegaan om bij een rallysprint foto’s te maken. We hoefden pas om 12.30 uur in Ringkøbing te zijn, dus gingen we om 9 uur van huis. De weersvoorspellingen waren niet al te denderend, maar zolang het droog zou blijven was het mij wel goed.

Heenweg

We gingen met de boot naar Jylland toe en vanaf Åbenrå dwars over richting Ribe/Esbjerg. Bij Ribe gingen we richting Bramming/Varde. Hoe verder naar het noorden, hoe zonniger het werd. Ook al was er dan nog wel bewolking met (schijnbare) regenwolken. Volgens Ib was er wel tijd genoeg om langs de kust te rijden, dus in plaats van recht omhoog naar Ringkøbing te gaan, gingen we naar de westkust toe. Ib hoopte op die manier ook wat Hemelvaartstoerisme te omzeilen, maar dat lukte niet echt. Nadat we Nørre Nebel gehad hadden werden we omringd door Duitse campers en auto’s met caravan. Die wilden allemaal naar de campings aan de westkust. Het tempo lag ook niet zo hoog, waardoor we 12.30 uur niet in Ringkøbing zouden zijn. Het was een mooi ritje zo midden tussen de duinen en af en toe zicht op het Ringkøbingfjord, waar surfers druk in de weer waren.
Heel even zijn we gestopt om de duinen in te lopen naar zee toe. Het waaide behoorlijk, wat hele mooi golven gaf. Er waren een paar kitesurfers bezig en op het strand stonden mensen met hun vliegers. Hierna waren we snel aan het einde van het Ringkøbingfjord en van daaruit was het nog maar even naar Ringkøbing. We hadden een gps-systeem mee om zo de plek te vinden waar de sprint was. Om 12.40 uur kwamen we daar aan, niet eens zo heel erg laat dus.


Rallysprint

We parkeerden de auto en kregen de persjasjes. De rally begon om 13.20 uur en de langzaamste auto’s begonnen als laatste. Het was daardoor een hele tijd wachten voordat ik de eerste foto’s kon gaan maken. Nummer 48 en 44 waren alleen interessant, omdat het vrouwenteams waren. Maar daarna was er een heel gat tot aan nummer 10. Het wachten maakte het eigenlijk wel saai, wat ik heel jammer vond. Er was op mijn plekje ook weinig actie te zien. Dat ben je al snel verveeld. Na een halfuur was de eerste ronde voorbij en ging ik naar de service locatie om de tijden te halen. Even een snelle kijk om te zien wie er nu in de gaten gehouden moesten worden en op naar de tweede plek toe – helemaal aan het eind van de baan. Sonja en ik stonden ieder op een hoek, in de hoop op wat actie. Ook nu was het wachten totdat de belangrijkste 12 auto’s voorbij kwamen rijden. Ik had ondertussen wel mooi mogelijkheid te bepalen waar ik precies ging staan. En natuurlijk gebeurde er dit keer iets in de bocht waar ik de eerste ronde stond. Er gebeurd altijd iets bij de plek waar je hebt gestaan (soort Murphy’s Law ofzo) Na deze tweede ronde was het tijd voor lunch. We hadden daarvoor bonnen gekregen: ééntje voor wat drinken en ééntje voor een rallyworst. Doordat Sonja en ik lang hebben moeten wachten op onze lunch, konden we niet op tijd langs de baan lopen naar een leuke plek. Daarom kozen we beide voor de hoek waar ik in de eerste ronde stond. Het ging ook deze derde ronde om de beste 12, dus de laatste 12 auto’s. Wel heel erg saai, al dat wachten en weinig actie. Het lijkt dan net alsof de tijd voorbij kruipt. Deze ronde was er ook veel pech met de tijdmeter en er waren een aantal crashes, allemaal waar Sonja en ik niet stonden. Er was weinig tijd tussen deze derde ronde en de finaleronde, waardoor we heel snel de tijden moesten halen en weer positie innemen. Dat ging niet helemaal goed, dus miste ik de eerste paar auto’s in de finaleronde. Daar baalde ik wel een beetje van. Ik was erg blij dat het om 16.30 afgelopen was. Hierna hoefde ik alleen nog maar foto’s bij de prijsuitreiking te maken. En om 17.15 uur vertrokken we weer richting huis.


Terugweg

Het was heel mooi in de lucht en pas nu kregen we regen. Dat gaf mooie regenbogen aan de hemel. Op één punt zelfs twee hele heldere onder elkaar en dan een minder heldere daar weer onder. Drie op een rij. En na deze regenbogen zagen we er nog wel een paar keer eentje. Regenbogen blijven me intrigeren; helaas vind ik nooit de pot met goud :( Op gegeven moment reden we langs een biologische varkensboerderij. Wat betekent dat de varkens buiten zijn met elk hun eigen huisje en privé modderpoel. Echt humor!
In Åbenrå zijn we even bij de McDonalds gestopt, zodat Ib daar kon ‘dineren’ (Kirsten at bij Pernille) Ik had enorme dorst, dus haalde ik er wat drinken. Sonja nam een ijsje. Sonja en ik namen ook een burger, want de magen waren al een tijdje aan het rammelen. We wisten wel dat de jongens thuis zouden gaan koken, maar het duurde nog wel een uur voordat we thuis waren, dus zagen we er geen kwaad in even iets op te eten.
Zo tegen 20.30 uur waren we thuis en stonden de heren in de keuken. Wat een heerlijk gezicht: kom je na een drukke dag thuis, staan er 3 heren voor je te koken! Wat een ideaal plaatje :cool: :p