Baby Simon

Vrijdag (26 mei) kwam er in de studio in Sønderborg een ouderpaar met hun baby om de kleine te laten fotograferen. Sonja en ik mochten van hem ook een aantal foto’s maken. Om 14 uur hadden we met Kirsten afgesproken bij de studio te zijn om de opstelling klaar te zetten. De baby is nog maar vier maanden, dus kan alleen nog maar op de buik liggen. Daarvoor legden we wat kussen klaar, zodat hij daarop zacht kon liggen.
Kirsten zat wat op tijd, omdat ze om 15 uur ook afgesproken had met andere mensen om naar foto’s te komen kijken. Gelukkig waren de ouders niet te laat en konden we iets na 14.30 uur beginnen met fotograferen.

De baby heet Simon en heeft mooie grote kijkers. Hij was heel rustig en erg geïnteresseerd in wat er allemaal om hem heen gebeurde. Kirsten is begonnen met foto’s maken en Sonja en ik keken goed naar wat ze deed. De moeder van het jongetje zat naast Kirsten om zo Simon de goede kant uit te kunnen laten kijken. Doordat we er met zoveel mensen stonden was hij ook vaak naar de anderen aan het kijken. Maar even een apart geluidje en hij keek wel weer naar de camera. Ik kwam erachter dat je bij kinderen zo jong best wel een beetje idioot met je stem mag doen om de aandacht te trekken. Als je uit een “doe maar gewoon, dan ben je al gek genoeg” cultuur komt, is dat even wennen.

Na ongeveer een kwartiertje gaf Kirsten de camera aan mij om mij ook wat foto’s te laten maken. Zij ging met de vader en Sonja even achter een muurtje staan, zodat het wat rustiger was voor de baby. Zijn moeder bleef naast mij zitten zijn aandacht te trekken, wat ik ook deed en op het goede moment maakte ik dan een foto. In tegenstelling tot woensdag was ik nu wel goed aan het kijken naar mijn compositie en ik had wel het idee dat het veel beter ging.

De kussens werden even later vervangen door een mandje, waar Simon in kon zitten. Ik was ook hiervan foto’s aan het maken. Wat close-ups en wat totaalfoto’s. Ik probeerde ook tussen staand en liggend, om later te kunnen kijken wat mooier zou zijn. Op gegeven moment zei Kirsten mij dat ik ook de camera wel even aan Sonja kon geven zodat zij ook nog even bezig kon. Als ze dat niet had gezegd was ik gewoon door blijven schieten.

Het was aan Simon te merken dat hij moe werd. Hij ging wat gapen en zakte onderuit. Zijn moeder probeerde wel steeds zijn aandacht te trekken en hem te laten lachen, maar wilde hem niet pushen (Wat ik een goede zaak vind) Dus om 15 uur vonden we het wel genoeg geweest en kon Simon naar huis. We ruimden de studio op en toen moest Kirsten zich ook met de volgende afspraak bezig houden. Sonja en ik gingen naar buiten toe om op de jongens te wachten.

Zaterdag hoorde ik van Ib dat de foto’s van de baby al veel beter waren dan die van Casper en Sandra. Er is beter naar de compositie gekregen, al begreep hij sommige dingen niet. Dan zat het hoofd mooi in het midden, maar het mandje rechts onderin de hoek gepropt. Wat hij jammer vond, was dat soms de vingertjes afgekapt waren. In zijn bewoordingen: “Van een perfecte foto is het een standaard foto geworden. Erg jammer.” En daar was ik het zeker wel mee eens. En zo’n vingerloze foto zou ik best wel eens gemaakt kunnen hebben, maar dat weet ik pas als ik de foto’s gezien heb.